Gözlerim sessizliyime mütercim
Men, göyüzünem senin, ele bilirsen
itecem haçansa?
Geceler keçecek, gündüzler gelecek
ve
bir gün
Yox, men gelmeyecem
Sene getmek, mene gelmemek
yaraşır
Bizim sevgimize en çox, ayrılıb birde
qovuşmamaq yaraşır.
Bir fesil var burda
Adını bilmirem nece qoyum
Keder fesli
Külek fesli
Bu fesilde, bele bir qanun var:
Geleceyin görkemi
Keçmişin kemliyidir
Bir gün çıxıb getsem eger
Nefeslerimi burda buraxıb gedecem...
Kağızın üzerine mürekkeble bir qadını
ve kederi qarışdırmaq kimidir
musiqinin
üzerine misraları pıçıldamaq. Köhne
evlerin, köhnelmiş insanların,
ağacların
ve bir otaq qaranlığının içinden
süzülecek bu şeirler ve kedere
aralıqsız
can veren Bakıya sıxışıb ruhunuza
dolacaq. Morfin ağrını özüne mehkum
edecek. Belece, menim sessizliyime
çevrilen bu musiqini eşitmek üçün
gözlerinizi yuma bilersiniz.
ALI KHAYYAM
