Milli Qehreman Mübariz İbrahimovun heyatı haqqında Bir igidin manifesti - Heyat Hekayesi
Jurnalist deyil, oğlunu itirmiş valideynlere başsağlığı vermek isteyen el adamı kimi getdim Mübarizgile. Qardaşımla ve tesadüfen Bilesuvar rayonunda dincelmeye gelmiş yazıçı Perviz Cebrayılla. Ne qara, resmi paltar geyindim, ne başımı örtdüm. Saxtakarlığın yeri deyildi. Qıvraq şalvarda, qoluaçıq köynekde getdim onun evine. Üzüme baxacaqlarsa, ele bu paltarda baxsınlar. Yox, baxmayacaqlarsa, demeli, men doğrudan da onun doğmalarının diqqetine layiq deyilem,
Eliabad kendinde Mübarizgilin evinin yerini bize ele onun özü verdi. Yol uzunu bütün darvazalara vurulumuş şekilleri tutub, getdik ve Mübarizgilin evine çıxdıq.
Kasıb, seliqesiz heyet. Heyetin yegane lüksü olan daş hasarın ise Mübarizin ölümünden sonra telem-telesik hörüldüyü hiss olunur.
Bu gün düz 39-cu gündür ki, o şehid olub. Sabah qırxıdır. Sabah yas çadırı, heyet, ev, küçe izdihamla dolacaq. Ağlaşma sesi, vurnuxma bu heyeti, yas çadırını, kendi başına alacaq. Amma bu gün, Mübarizin ölümünün 39-cu gününde qurulub, hazır dayanmış yas çadırının altında atası Ağakerim kişi, qardaşı Behruz tek-tekcene oturmuşdular, vessalam.
Heyete utana-utana keçdim. Camaatın oğlu ölmüşdü, mense başsağlığına gelmişdim. Ne qeder böyük acizlik, ne qeder rezil bir şeydi doğmasını itirmiş adama başsağlığı vermek. Bacarırdın, xilas eleyeydin, bacarmamısansa, bir qıraqda utan, vessalam…
Salamlaşan kimi Ağakerim kişinin ürekden ve esl qonaqperverlikle dediyi «xoş gelmisiniz» sözü meni şille kimi tutdu. Pervizle qardaşım kişilerin yanında qaldılar. Mense biş-düş yerinde elleşen qadınlardan birine qoşulub, içeri, Mübarizin anasının yanına getdim.
Meni içeri aparan qadın en yaxın qohumların arasında oturan Şamama xalanı gösterib, «Mübarizin anası odur» dedi. Sakitce, fağır-fağır oturan qadın başı ile salamlaşdı. Yaxınlaşıb üzünden öpdum ve yas meclisi üçün uyğun olmayan paltarıma göre qadınların hamısından üzr istedim. Tez-telesik cavab

[1] 2 3 ... 9 >>