Sen başqasına ezab vere bilmezsen?
Yox,ezizim,men artıq seni seçmişem!
Her şeyi yeniden başlamaq olsaydı göresen ne ederdim.Heyatımın temiz sehifesine göy qurşağı çekerdim ve onun hamar zolaqları ile semanın derinliyine doğru addımlayardım yeqin ki.
Yox,yox...orda tek addımlamaq istemezdim...seninle birlikde addımlayaraq arzu ederdim ki bu rengareng heyat körpüsünün sonsuz yollarını bir-birimize dayaq olaraq gede bilek.
Sen menim heyatıma qefilden geldin.Hissler,hadiseler,fikirler leysan yağış kimi birden töküldü üstüme.Men birden xoşbextliye inandım,heyatımın boz sehifelerini öz varlığınla zerif renglerle bezedin.
Sen menim üçün dünya oldun...toxunmağa bele çekindiyim dünyam.Ele bil ki gitaranın simlerine toxunacaqdım,o da şikayetle inildeyecekdi.Bu ses meni qorxudurdu.Amma sonradan hiss etdim ki orda bizim musiqimiz çalınir.
Bezen heyatın külekleri seni deyişirdi,külek kimi axıcı olurdun.Onun baş gicellendiren vedlerine inanaraq budağından qopan yarpaq kimi axına qoşulurdun.
Unudurdun ki yağışsız göy qurşağı yaranmaz,yağış olmadan yaranan göy qurşağı süni ve müveqqetidir,menim uşaqlıqda yaratdığım kimi.
Semimiyyet ve diqqet olmadan yaranan hissler de süni ve müveqqetidir.
Her defe seninle danışanda sanki hiss edirem ki yanımdasan.
Her sözün mene yaşamağa ve sevmeye güc verir.Men bilirem ki sevenler üçün bir birinin gözüne baxmaq ve ellerine toxunmaqdan vacib heç ne ola bilmez.
Amma bezen bunlardan uzaq düşende diqqet ve sözler de kömeye çatır.
Men her zaman senin diqqetini ve qayğını hiss edirem.
Bezen sen uzaq olursan menden...gecenin sakitliyinde eşidilen musiqi kimi uzaq ve doğma.
Sonra sen yene gelirsen,yene de gözlenilmeden,sakit,dünyamı canlandırırsan.Men bunu hiss edirem.Bir az xoşbextlik,bir az tereddüd.
Men seni sonsuzadek çeke bilirem sözlerimle...en kiçik detallarına qeder!
Sen gederken men susa bilirem...daxilen tükensem de,hisse-hisse mehv olsam da.Üreyim kimi dilim de lal olur.
Men seni sonsuzadek seve bilirem...bütün dünyaya sübut

[1] 2 >>