uyğun bir qayka keçirmiş sayıla biler. Bazisle üstqurum arasındakı bu uyğunlaşma ve birleşdirme halı, insandakı şexsiyyetsizliyin ve daxili boşluqların qarşısını alar. İman mövcud olan emaneti xatırlamaqdır, inkarsa unutmaq.

İman bir bağlanış, inkarsa bir ayrılmaqdır. Bağlanmaq insanı “emin” eder. Buna göre de iman var olan güvenliyin qaynağıdır.

İman sebatdır. [2] Sahibinin öz yerinde meskunlaşmasını temin eder. Yerinde meskunlaşan, sakitlik tapar. İnkar ise parçalanmadır. İnkar eden yol qet etmez, sadece dolaşar. Parçalanmaq, sahibini güvenlikden mehrum eder. Saxta bir azadlıq hissi oyandırsa da, çox keçmeden bunun heqiqi bir azadlıq olmadığı aydınlaşar. Çünki inkar, “özeyi möhkemlendirmez”, eksine özeyi çürüder ve qurudar. Özeyi möhkemlendirmeyen şeyin verdiyi azadlıq hissi, narkotikin verdiyi xoşbextlik hissi qeder saxta, keçici ve zererlidir.

İman heddini bilmek, küfr heddi aşmaqdır. İman, özünde olmaq halıdır. Özünde olmayan, özünü itirer. Özünü itiren, heddini bilmez. Heddini bilen özünü biler, özünü bilen Rebbini biler. İman özünü tapmaqdır, inkar özünü itirmek.

İman şükürdür, inkar nankorluq. Teşekkür çöreyin deyil, çöreyi verenin haqqıdır. Sahibsiz nemet olmaz. Bir şey nemetdirse, mütleq sahibi var. Nemeti gören, nemetin sahibini axtarar. Nemetin sahibini tapan, Ona teşekkür eder. Nemeti görmemek, nankorluqdur.

İman vefadır, inkar vefasızlıq. Allaha vefa göstermeyen, heç kese vefa göstermez. En böyük vefakarlıq, En Böyük Olana vefakarlıqdır.

İman üzünü çevirmekdir, küfr arxasını çevirmek. Nura üzünü çeviren, gözünü aydın eder. Nura arxasını çeviren, heyatı özüne zindan eder.

İman, qaynağa yönelmekdir. Allah göylerin ve yerin nurudur. Allaha iman, nurun qaynağına yönelmekdir. İnkar ise bir yere yönelmek deyil, bir yönelmeni redd etmekdir. Üzünü nura çevirenin üzü ağ, alnı açıq, gözü aydın, üzünü nurdan çevirenin üzü qara, gözü bağlı, könlü qara olur.

İman etinadır, küfr etinasızlıq. İman eden, varlığın mena ve meqsedine etina

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>