ilk növbede var olan inanc, güven, edalet, haqqaniyyet, yaxşılıq kimi toxumların ekilmiş olduğu vicdanın örtülmesi halıdır. Sonradan elde edilen deyil, her insanda evvelden var olan menasına gelen “vicdan”ın gözünün perdelenmesi, vicdan qulağına qurşun axıdılması, vicdan dilinin lal olması halıdır. Küfr perdesi ile örtülen bir vicdanın sahibi, ister‐istemez inkara yönelecek. Mehz buna göre, her inkar qerezli bir mühakimedir. Vicdanın üzeri örtülmeden, inkar etmek qeyri‐mümkündür. Ancaq karlaşdırılmış, korlaşdırılmış ve lal edilmiş bir vicdanla inkar edile biler.

İman en böyük imkandır. İnsanın imanı tükenmedikce imkanı tükenmez. İnsanı bu çetin heyat yolçuluğunda yaradılış meqsedine doğru qet etdiren iman yanacağıdır.
İman aksiomadır. İnsan bilmediyini inkar ede biler. Ona göre de insan bilmediyinin düşmenidir. Amma insan tanımadığına inana bilmez. İnkar bir uzaqlaşdırma ve redd, iman tesdiq ve qebuldur. Bilmemek, tanımamaq ve tanımaq istememek de inkarın bir növüdür. Lakin iman bilmeyi ve tanımağı labüd edir. İman ağacının kökü bilmeyi de ehtiva eden “merifet”dir. Bilmek ve tanımaq, iradeli ve şüurlu bir yönelişdir. Zaten irade ve şüurun olmadığı bir yerde, iman da yoxdur. İman, azad iradeye istinad eden bir seçimdir. Ona göre de, mecburi iman iman deyil. Çünki iman ağacının gövdesi qelb ile tesdiqlenir. Qelb ile tesdiq etmeden dil ile iddia [1] eden mömin deyil, münafiq olar. Münafiq gizli kafirdir ve Qurana göre kafirden daha aşağıdır.

İman sevgiye benzeyir, inkar ise nifrete. Sevgi pozitiv bir şeydir, nifret neqativ. Sevgi insanı artırar, nifretse insana heç bir şey qazandırmaz. İman özü etibarı ile pozitiv bir deyer olduğu kimi, inkar da neqativdir. İman, sevgi kimi insanı zenginleşdirir, inkar ise nifret kimi insanı yoxsullaşdırır. İman artırmaq, inkar eskiltmekdir. İman deyer qatar, inkar ise deyeri eskilder.

İman xatırlamaq, küfr unutmaqdır. Xatırlamaq yeniden qazanmaqdır, unutmaq ise itirmek ve azaltmaqdır. İman eden, fitret boltunun dişlisine

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>