Allahın mükemmelliyini ifade eden adlardan biri de el-Mumindir. Hem “barış, hüzur ve güven bexş eden” hem de “etibar edilmeye en çox layiq olan” menasındadır. Mömin, inanan insan üçün de istifade edilen bir addır. İnsan üçün istifade edildiyinde hem “Allahın etibarına layiq olan”, hem “barış ve hüzura çatan”, hem de “Allaha etibar eden şexs” menasına gelir.

Allahın biz insanlar üçün seçib beyendiyi Haqq Din, iki hisseden meydana gelir:
1. Üsul: Mömine et ve etme deye emr edilen her şeyin temelinde olan inanclar sistemi, yeni eqide.
2. Qollar: Eqide temeli üzerinde yükselen, Allahın insanın sonsuz xoşbextliyi üçün qoyduğu qanunlar bütünüdür.
Birincisi iman, ikincisi İslam adlandırılıb. İman ve İslam, inanc ve emeli temsil edirler. Bu ikisi dinin iki ayağıdır. Heyat yolunun yolçusu olan insan, ancaq bu ayaqlarla bir yol qet ede biler.
İmanın exlaqı qarşılığı “güven”, eqidevi qarşılığı “inanc”dır. İnanmaq işin eqidevi qismini, güvenmek exlaqi qismini meydana getirir. Bir insan düşünün ki: Bir imana sahibdir, amma bir iman exlaqına sahib deyil. Hetta imanın da bir exlaqı olduğunu, ola bileceyini heç düşünmeyib. Yeqin ki, üstünde esdiyi exlaqi deyerler var. Cinsi exlaq, siyasi exlaq, iş exlaqı, elm exlaqı… Lakin ciddilik gösterdiyi bu deyerler arasında iman exlaqı yoxdu. Bütün exlaqi davranışlarının esasını imanı teşkil etdiyi halda, bu imanın da bir exlaqı olduğunu nezerden qaçırıb. Bütün exlaqi davranışları imana istinad edir, amma şexsen iman, exlaq anlayışından mehrumdur.

Bir insan düşünün ki: Mömin olduğunu iddia edir, bir deyerler sistemine inanır. Lakin inandığı deyerler sistemine güvenmir. Allaha inanır, inandığı Allaha güvenmir. İslama inanır, inandığı İslamın yaşadığı dövrün problemlerini hell edeceyine ise inanmır. Vehyin ilahi qaynağına inanır, o vehyin heyata dair beledçiliyine ise güvenmir.

İmanın eksi küfrdür. Küfr kelmesi esasen “örtmek” menasına gelen bir mesterdir. Küfr, Allahın insanın üzerinde yaratdığı fitretin ve o fitretin içinde

[1] 2 3 ... 6 >>