Ezize ise ele bil sensen.
- Off bu qızlar ele bil iki yad insandırlar.
- İşin olmasın qızlarmla. Doğrudan haradadırlar?
- Ezize otağındadır. Şems de Allah bilir hansı ağacda. Tepesi üste yıxılacaq bir gün, onda heç kim onu menim elimden ala bilmez. Saçlarını bir bir yolacağam. Dizini qırsın otursun evde.
Ebdül qeh qehe çekdi. – Can, Şemsim göreceyin günler var..
- Gülme, ona bu qeder üz veren senle atamdır. Qızın bir dediyini iki etmediniz. Burada qızlar tehsil lmaz çoxları. Siz tehsil alması bir kenara xarice oxumağa gönderdiniz.
- Pis iş gördük. Qızlar senete yiyelendiler.
- Ne olsun. Ezizeden narahatlığım yoxdur. Heyat yoldaşına yaxşı baxacaq. Amma bax, Şems haqqında bunu deye bilmerem. O qızın uşaqları olsa acından öler, yadına düşmez ki, uşağı yedizdirmek lazımdır.
Ebdül özünü saxlaya bilmeyib Xedicenin bu sözlerine lap güldü.
- Sene ele gelir. Bax görersen. Şems bir xanım olacaq ki.... Ne sen, ne rehmetlik anan onun kimi ola bilmersiniz.
- Demek bele, Ebdül bey. Menim xanımlığım beyem xoşunuza gelmir.
- Men ele bir şey dedim. Men seni evdarlığı bacardığına göre sevmemişdim ki. Ebdül Xedicenin boynuna kiçik bir öpeş qondurur. Xedice cavan qızlar kimi utanaraq geri çekilir.
- Edebsiz. Neçe yaşın var hele de özünü genc oğlan uşaqları kimi aparırsan.
- Men halımdan memnunam deyib yeniden Xedicenin belini qucaqlayır.
- Ebdül.
- Ay can.
- Ne olar Şemsle danışda. Sabah yığıncaq var. Gelsin bizimle.
- Getmek istemir ki?
- Yox. Inadçıdır.
- Allah Allah göresen kime benzeyib.
- Kime olacaq senle atama.
- Yaxşı yaxşı, narahat olma. Onsuzda sabah biz de orada olacağıq.
- Doğrudan? Ne yaxşı?
- He sefirlik çağırıb. Qonaqlar var xaricden.
- He yaxşı onda gedim Şemsi tapım. O senin ve atamın sözünden çıxmır.
Şems ise hemişe kimi evden çıxmışdır, heç kime xeber vermeden. Ebdülün behs etdiyi qonaqlar da artıq Maskatda idiler. Seminarda iştirak etmek, tecrübelerini bölüşmek üçün gelen hekimler idi. Geldikleri ilk günden aralarında

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 >>