her gün daha da zeifleyirmiş. Babam yaylığı getirib gözünün ağı qarası qızına uzatmışdı. Anamın dediyine göre hemin an çox qorxmuşdu, amma özüne göre yox. Atama bir şey ederler deye. Amma her şey tam eksi olmuş. Babam yaylığı anama uzadaraq “Yaylıq ayrılıq salar” deyib getmişdi. Anam Xedice günlerle qorxusundan otağından çıxmadığından olanlardan bixeber bütün günü heç ne yemeden içmeden uzanır ve uzun uzun düşünürmüş. Atamı düşünürmüş. Anası Ezizenin toy olacaq xeberi ile daha da yıxılmışdı. Qelbinde sevgisini gezdirdiyi Ebdüle nece xeyanet edecekdi. Nece onun sevgisine sahibken başqa birine aid olacaqdı. Dediyine göre hetta atama qaçmağı bele teklif edecekmiş. Gece ile otağından çıxıb atamın otağına geldikde ise atamı görmemiş meyus olmuşdu. Heç kimden soruşmağa cesaret etmediyinden bütün evi gezmiş, amma tapa bilmediyinden getdiyini düşünmüşdü. Babam Abdulla artıq her şeyin ferqinde idi. Onu izlediyinden qızının ağladığını görüb ona yaxınlşamış berk berk qucaqlayaraq “ Ebdülü toya hazırlaşması üçün emin gile göndermişem. Beyin toy qabağı gelinin evinde qalması düzgün deyil ” dediyi bu sözler anamı göyün yeddinci qatına qaldırmışdı. Atam ve anamdan dinlediyimiz bu sevgi hekayesi uşaqlıqdan bacım ve menim heyatıma çox tesir etmişdi. Men kimem? Men Şems. Evin ikinci qızı. Menden böyük bir bacım da var. Nenenim adını daşıyan Ezizemiz. Menim adımı ise atam qoyub. Anama güneşim dediyinden ereb dilinde seslenen Şems. Bacım da men de sevgiden doğulan xoşbext insanlarıq. Daima sevgi ile böyümüşük. Bu hekayede menden behs olunur. Sevginin axtarışına çıxan Şemsden. Mesken salacağı semanı axtaran güneşden.
Şems 25 yaşında genc xanımdır. Omanın paytaxtı Maskat da babası Şeyx Abdullanın yanına köçüb gelen atası Ebdül, anası Xedice ve bacısı Ezize ile yaşayır. Atasının ve babasının sevimli neveleri heç vaxt heç neden esirgenmeyibler. Ailenin serveti olduqlarından Abdulla bey onları genc yaşda ere vermemişdi. Şemsin 25 Ezizenin ise 26 yaşı var idi. Ebdül bey Abdulla kişinin

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>