Bir biri ile dost olan 2 şeytan uzun
müddetden sonra görüşürler.Her ikisi
xeyli deyişmişdi. Biri arıq elden
düşmüş digeri ise şişman,gözlerinin içi
gülürdü. Kefi kök olan şeytan o
birisinden soruşur: -Dostum bu ne
haldır? Zeifleyib elden düşmüsen.
Evveller heç bele deyildin.Ne derdin
var? O birisi cavab verir: -Heç sorma.
Bir derde düşmüşem ki,deyilesi
deyil.Bir adam var nece müddetdir ki,
onun dalınca düşmüşem.Onu yoldan
çıxarmaq,pis emellere alet elemek
isteyirem. Amma bu zamana qeder
heç bir şeye nail ola
bilmemişem.Bunlar bir yana qalsın ne
vaxtdır yeyib içe bilmirem. Bu adam
bir yere addım atdımı, "Bismillah"la
atar;bir işe başladımı "Bismillah"la
başlar; süfreye elini uzatdımı;
''Bismillah"la uzadar..."Bismillah" olan
yerde mene xeyir düşmez. O
"Bismillah" deyib elini süfreye
uzadınca süfredekiler menim
boğazımdan keçmez. Menim
erimeymin, üzülmeyimin sebebi
budur. İNdi sen danış ne olub ki,bele
kökelmisen? -Men bir adamın dalınca
düşmüşem,amma bu adam üçün heç
eziyyet de çekmirem. Çünki herif ne
halal bilir,ne haram.Haqq nedir hüquq
nedir bilmir. Zalım balası eline keçeni
bir andaca hezm edir. Yemeyi de
haramdı gördüyü işleri de. Dilinden bir
defe de olsun "Bismillah" sözü
eşitmemişem.Ona göre de kefim bele
kökdü...
