"Qabaqlar ne "Facebook" bilerdik ne de "Twitter".
Ne Kim Kardashian`ı tanıyırdıq ne de Justin Bieber`i.
Bir Angelina Jolie var idi bir de Brad Pitt. Mobil
telefonlarla, "Whatsapp"la böyümedik biz.
Pokemonlarla böyüdük. Cedrik`le böyüdük.
Digerlerinden ferqlenen,Fb`de 3000 dene dostu olan
ve statuslarına 2000 kllas gelen deyildi. En çox kimin
topu var idise o idi digerlerinden ferqlenen "11 duş"
oynayanda. Mehlede toz içinde oynuyurduq, yıxıla-
yıxıla böyüyürdük, dizlerimiz qanayırdı. Qabıq tutanda
da yaranı qopartmağı sevirdik. Qar yağanda lambir
tapıb, üstünde oturub, buzda sürüşerdik. Ezeleli ve
yaraşıqlı oğlanlar ; cazibedar ve gözel qadınlar deyildi
xeyalımızdakı insanlar. Ana ve atalarımızdı.. Hemişe
onlar kimi olmaq isteyirdik. Evveller gerçek
olmadığını bildiyimiz halda "Qulyabani"den qorxardıq.
Bizi "Bunu elemesen interneti bağlayacam, luna
parka aparmayacam!" kimi şeylerle qorxuzmurdular.
Kende gedende ağaca dırmanmaq idi en böyük
xeyalımız, "nece edim daha çox diqqet çekim" kimi bir
şey deyildi. Birinden xoşumuz gelende partada adımızın baş herflerin yazardıq,
daha Fb`de profilini axtarmazdıq. Dürtmezdik.
Dostluq atmazdıq. En azından qızlarında
gic stili, 15 sevgili ile tecrübesi, "Balamın balasının
balasıyam" kimi leqebi ve yeke iplerden ibaret
şuzikleri olmazdı. En azından düşüne bilen qız Fb`de
oğlanlarla rahat söyüşle danışa bilen qız sayılmazdi.
Hanı indi o
bloklarda "fişka" oynayan uşaqlar? "Love is"
saqqızının şekillerini yığan uşaqlar? Samakat
düzeltmek üçün paselnik axtaran uşaqlar? Eve çörek
aparmağı, yıxılanı qalxızmağı "Kişilik" bilirdik. İndi,
siqaret çekib, Fb`de kllas yığıb, küçede qızlara söz
atmağın "Kişilik" olduğu düşünülür. En bahalı
telefonu işletmeyin, planşetinin olmağının, ipodunun
olmağının, "BBM", "Facebook", "Twitter", "Whatsapp"
hesabları olmağının, malakanda yatmağın, "Bombalıq"
sayıldığı bir gündeyik yeni. Çox yox, 7-8il bundan
qabaq idi dediklerim. Biz böyüdük ve kirlendi dünya?
Ne

[1] 2 >>