Göresen bu sevgi mene neyin
hesabını ödedi…
Heyatıma gireceyin gün
gedeceyini bilirdimmi?
Ona göremi sevdim?…
Seni sevmeyi men istedim?... yoxsa sen özünü sevdirmeyi
bilirdin?…
sevgi iki neferlikdir ezizim…
men hemişe bu sevgini tek
başıma yaşadım…
sen getdin men gözledim… nağıl kimiydin bir var idin bir
yox…
meni hemişe uçurumun
kenarına aparıb berk-berk
qucaqlayardın…sonra aşağı
buraxardın.Az qalırdım ki, düşüm,yene möhkem
qucaqlayardın…ağlımı
apardın…yalanlarla aldatdın
meni… Her yalanın dözülmez oldu…
hemişe bağışladım…qürurumu
senin üçün satdım…
Niye seni hemişe sevdim? …
niye hemişe pisliklerini
görmemezlikden geldim?… Niye bu sevgini doyunca
yaşamağa fürset vermedin?
En deyerlim idin menim …
qıymadığım…mendeki, tek
adın sevgi olub…amma yordun
meni ezizim… Mehv olmuş bir sevgidir bu…
sevgi artıq yoxdur amma daha
sonra ferqine vardım ki,
içimdeki sen hele de
yaşayırsan.… ve senin mene etdiyin kimi
etdim men de…üreyimdeki
uçurumun kenarına götürdüm
seni…ilk önce möhkem
sarıldım sene…ve sonra
tutmamaq qerarına alıb seni buraxdım elimden…
sen elimden çıxarken çox sakit
şekilde düşdüyünü seyr
etdim…
Senin verdiyin acıların intiqamı
idi.... bunu da yalanlarının arasında
yüklemişdin belke de…
ve men senden başqa heç bir
şeyi görmeyen gözlerimle hiss
etmişdim… Böyüdüm senden sonra…
addımlarım sertleşdi…ağlım
qelbime söz keçirtmeyi
öyrendi…
Bedenim ruhuma daha da
möhkem sarılmağa başladı… gözlerim cüzi bir xırdalıqlarıda
görürdü artıq…
çetin oldu,amma sesin
qulaqlarımdan tamam
silindi,başqa sesleri eşide
bilirem artıq… bir tek ellerim öyreşmedi
sensizliye…boşluğa bele
toxunmadım senden sonra…
bir tek onlara söz keçire
bilmedim…Hansı heyatda var
olursan ol… amma artıq heç kime ezab
verme sevgilim…ilk önce
özüne bağlayıb,sonra nağıllara
qarışma…
unutma!!..dünya sene aid
deyil… buraxdığın acıların qarşılıqlı
cavabını veren mütleq
tapılacaqdır..!!
