deyilem!
-Neye hazır deyilsen?
-Qebirde ve o biri alemde
başıma geleceklere!
-Amma senin son yaşama
vaxtın bu gün son. 08:07. Hem
sene kifayet qeder vaxt
verilmedimmi?
-İnan ki, bu yaşda öleceyim heç
ağılıma gelmemişdi.
-Niye?
-Gencem daha, ciddi bir
sağlamlıq problemim de yox.
Turp kimiyem!
-Senin yolun qebiristanlığa heç
düşmür herhalda! Ya da
xestexanaların tecili
xidmetlerine, meyitxanalara!
Oradakıların hamısının bedeni
buruqmu?
-Deyil de yeni!... Mene 1-2 ay
qeder daha müddet
verersenmi?
-Bu qeder qısa bir müddetde ne
ede bilersen ki, onlarla ilini heç
etmiş biri olaraq?
-İbadet borclarımı ödeyerdim...
Qeza üstüne qeza ederdim
namazlarımı deliler kimi...
Üreklerini qırdıqlarımdan,
üzerimde haqqı olanlardan
halallıq dileyerdim. Dünyanın o
biri ucunda olsalar, daşların
altına saxlansalar yene de
tapar, her şeyini verer,
haqqlarını halal etdirerdim.
Üzerimde qul haqqı qalmasın
deye... Daha vesiyyetimi bele
yazmadım hem!
-Kifayet qeder vaxtın vardı!
Etseydin! Niye düşünmedin?
Maneemi oldular sene?
-Heç ölmeyeceye(i)mi
sanmışdım. Hamı/hemişe
başqaları ölürdü, başqalarının
selaları oxunurdu
minarelerden. Men azaddım
sanki ölümden. Meger bu iş
pulla deyil, sıraylaymış.
-Bir il evvelden xeberin olsaydı
geleceyimden, neler ederdin?
-Qalan zamanımı çox yaxşı
qiymetlendirerdim!
-Sen de! Kimi aldadırsan! İlk 2
gün yaxşı xerc idin. Namaz-
niyaz, sonra dönerdin yene
köhne halına. Tapardın bir de
behane özüne. Her şey yene
köhne hamam köhne tas olardı.
Bir yuxu idi o derdin sene
verdiyim xebere, özünü
ovutmaq üçün...
Haqlı idi! Neçe defe xestelik
keçirmiş, qeza
sovuşdurmuşdum... Bunların
hamısı bir xeber idi eslinde
amma üzerimdeki tesiri çox
vaxt 2 gün bele sürmemişdi...
Amma indi başmı daşlara
vurmağa bele vaxtım yox idi
artıq!...
Bu vaxt telefonum çaldı. Başım
axtarırdı. Ehemiyyetli bir qeza
varmış, trafiki dayandıran. Tecili
getmemi istedi. Her şey
ehemiyyetini itirmişdi ki menim
üçün: pul,

<< 1 [2] 3 4 5 >>