Tanrı altıncı günün gec
saatlarına qeder qadını
yaratmaqla meşğul idi...
Bir melek yanına yaxınlaşdı ve
"Niye bu sefer bu qeder zaman
xercleyirsen?" deye soruşdu...
- Zaman xercleyirem, çünki
qadın diqqet isteyir... Onu nece
yaratdığımı öyrenmek
isteyersenmi?
- Elbette isteyerem...
- O üreyinde bir çox sevgiye yer
vere biler... Ana - ata sevgisi,
bacı - qardaş sevgisi, yoldaş ve
uşaq sevgisi...
İncimiş her şeyi şefqetle
yaxşılaşdıra biler...
Melek qadına yaxınlaşdı ve ona
toxundu:
"Onu çox yumşaq yaratmısınız"
dedi...
- Beli eledir... Amma ayrıca güclü
de yaratdım...
Onun nelere dözüb nelerin
öhdesinden gele bileceyini
texmin bele ede bilmezsen.
Melek qadının yanağına
toxundu...
- Tanrım bu varlıq su sızdırır
yeqin!
- Su sızdırmır, o gözyaşıdır...
- Ne üçün?
- Gözyaşları onun kederinin,
derdlerinin, sevgisinin,
tekliyinin, çekdiyi ağrıların,
qürurunun göstericisidir...
-Her şeyi düşünmüsünüz bu
qadın heqiqeten möhteşemdir!
- Beli eledir! Qadınların kişileri
çaşdıran gücleri vardır...
Çetinliklerle başa çıxa biler ve
çox ağır yükleri daşıya bilerler...
Qışqıracaq hala geldiyinde
gülümseyer, ağlayacaq kimi
olduğunda mahnı sözleri
söyleyer, xoşbext olduğunda
ağlayar ve qorxduğunda
qehqehe çeker...İnandığı şey
uğruna döyüşer, edaletsizliyin
qarşısındadır, yeni hell
tekliflerine her vaxt açıqdır,
ailesi üçün canını feda etmeye
hazırdır... En pis anında
dostunun yanındadır...
Uşaqlarının müveffeqiyyetlerine
sevinc gözyaşı töker...
Yoldaşlarının
müveffeqiyyetlerinden
qürurlanar... Yaxınlarını
itirdiyinde üreyi qan ağlayar,
amma özünde heyatla
mübarize edecek gücü tapar...
Bir öpüşün, bir qucaq açılışın
qırıq ürekleri yaxşılaşdıracağını
biler...
Amma onun bir tek sehvi vardır:
Özünün qiymetsiz bir varlıq
olduğunu unudar...
