heyvanlar, quşlar, cinler, külekler sizin ixtiyarınızdadır. Xahiş edirem, küleye ferman veresiniz, meni burdan götürüb Hindistana aparsın.» Hezreti Süleyman bir anlıq fikre getdi. Sonra başını qaldırıb dedi: « Olsun! Xahişini qebul edirem. Men küleyi senin ixtiyarında qoyuram.» Süleyman peyğember küleye gösteriş verdi ki, kişini götürüb tez Hindistana aparsın. Seheri gün Süleyman peyğember Ezrayılı görüb ona dedi: «Cenab Ezrayıl, bu ne işdir ki, sen Allah bendeleri ile edirsen? Niye onlara qezebli baxışlarla baxırsan?»
Ezrayıl teeccüble soruşdu:«Men? Men insanlara acıqlı baxıram? Ey peyğember, meni başa sal görüm söhbet neden gedir?» Hezreti Süleyman dedi: «Dünen bir nefer fağır kişini qorxutmusan. O menim yanıma gelmişdi. Özü de yaman qorxmuşdu. Rengi qaçmış, benizi saralmış, tir-tir esirdi. Dedi ki, Ezrayılla rastlaşdım, mene qezeb ve kinle baxdı. Onun baxışları meni bu güne saldı.» Ezrayıl başını terpedib dedi:«Hımm!..İndi bildim hansı kişini deyirsen. Beli, men dünen o kişi ile yolda rastlaşdım…» Süleyman dedi:«Beli, hemin adamdır! O da söyledi ki, seni yolda görüb ve sen ona dönüb qezeble baxmısan!» Ezrayıl bir anlığa duruxdu, sonra dedi: «Men ona qezeble baxmadım. Sadece o kişini görende teeccüblendim.» «Teeccüblendin? Niye teeccüblendin?» – deye Süleyman peyğember soruşdu. « Beli, men ona qezeble yox , teeccüble baxmışam. Özü de, cemi birce defe baxdım.» Hezreti Süleyman teeccüble soruşdu: «Axı niye ona teeccüble baxdın ki, o da qorxdu?»
Ezrayıl dedi:«Düzü, Allahdan emr geldi ki, o kişinin canını hemin günün axırında, Hindistanda alım. Men de onu yolda görende buna göre teeccüb etdim. Teeccüb etdim ki, günün axırına bir saat qalır, amma bu kişi buradadır. Bele olan halda onun canını Hindistanda nece alacaqdım? O ki, bir saatın içinde Hindistana gede bilmezdi!» Hezreti Süleyman menalı şekilde başını terpedib dedi:«Ona teeccüble baxmaqda sen haqlı imişsen. O seni görenden sonra Hindistana getdi ve sen de aydın meseledir ki, Allahın emri ile onun canını

<< 1 [2] 3 >>