Külek gözel gülle rastlaşıb ona aşiq olur. O, güle nevaziş gösterir, gül de ona öz etri ve gözelliyi ile mehebbetle cavab verirdi. Ancaq külek hesab etdi ki, az iş görür ve o, güle daha güclü qayğı göstermek istedi. Gülek ele bilirdi ki, onun qayğısı ne qeder güclü olsa, gülün ona verdiyi mehebbet de o qeder çox olacaq. O, güle mehebbetini öz güclü nefesi ile gösterdi. Lakin gül bele güclü nefese dözmeyib sındı. Külek onu qaldırıb yeniden diriltmek istese de, bunu bacarmadı. Onda o sakitleşib güle sakit nefesle nevaziş göstermeye başladı. Ancaq gül onun gözleri qarşısında solurdu. Gülün solduğunu gören külek qışqırdı:
- Men sene bütün gücümle mehebbetimi verdim. Ancaq sen sındın! Yegin, sende mene qarşı mehebbet olmayıb. Demeli, sevmemisen!
Ancaq gül cavab vermirdi. O ölmüşdü.
Kim sevirse, bilmelidir ki, mehebbeti güc ve ehtirasla yox, ince ve zerif qayğı ile ölçürler. Bir defe sındırmaqdansa, on defe dözmek yaxşıdır.
