Bitmez heyat, gelmez ölüm.
Kipriyimle qor götürüb, Hesret dolu baxışımla taleyime yol çekirem.
Keder adlı zehrimarı ciyerime bol çekirem.
Qederimle barışırıam, itaete qol çekirem
Bu ne heyat, bu ne zülüm, bitmez heyat, gelmez ölüm.
Qınayanlar bu heyatda, hansı derde şerik oldu?
Gül baxçamda çiçek ekdim, tikan bitdi, qönçem soldu.
Acılara sine gerdim, gözümden çox bağrım doldu,
Bu ne heyat, bu ne zülüm, bitmez heyat, gelmez ölüm.
Gözümden yaş sel-su kimi axan zaman,
Silmedi ki, bu yaşları bir tek insan,
Bezen bezib, bu derdlere etdim üsyan,
Ha cağırdım, ha bağırdım, çıxmadı ki, sesim-ünüm.
Bu ne heyat, bu ne zülüm, bitmez heyat, gelmez ölüm.
Üfüqlere can ataraq, bu derdlere şirin dedim,
Güneşimi gözleyirem, seherlerdi biri dedim,
Yay gününde qar yağdırıb, bextime aferin dedim.
Bu ne heyat, bu ne zülüm, Bitmez heyat, gelmez ölüm.
Men hele de yürüyürem, bir üzüm ağ, biri qara,
Hardan bilim bu cahanın sonu gedib çıxır hara?
Güc almışam imanımnan, gücüm çatar buludlara,
Derdlerimi nerdivan tek ayağıma serim dedim.
Bitme heyat, gelme ölüm.
Hele çoxdur bu dünyada işıq dolu ömür-günüm,
Hele çoxdur bu dünyada sevgi dolu ömür-günüm,
Bitme heyat, gelme ölüm...
