Menim gözlerimde qem görmek olar
Menim gözlerimi nem görmek olar
Ancaq peşmanlıqdan bir kölge, bir iz
Heç vaxt gözlerimde görmeyeceksiz.
Gözel yaşamışam men öz ömrümü,
Onu zerger kimi naxışlamışam.
Gül, çiçek kimi yox, duz, çörek kimi
Möhtac olanlara bağışlamışam.
Defterim, qelemim döyüş bayrağı
Masamın ardında senger qurmuşam
Çirmeyib qolumu bağban sayağı
Ömrümü yüz ömre çalaq vurmuşam
Dünya od tutardı, bulaq ömrümü
Ona damcı damcı içirmeseydim.
Sönerdi kehkeşan, çıraq ömrümü
Onun gözlerine köçürmeseydim
Gözel yaşamışam bahar ömrümü,
Demişem: Sıxılma, qısılma, şığı !
Üzen donanmalar yelken isteyir,
Döyüşen kişiler ruh azaldığı.
Ocaq ol, ateş ol boranda, qarda.
Od gören qurdların gözleri sönsün.
Birce çınqı boyda işaranlar da
Senin nefesinle ateşe dönsün.
Menim qaynar ömrüm, sal qayalardan
Denize can atan daş şelalesi,
Şerin ortasından demir paz qoyan
Odunçu baltası, kişi quvvesi,
Gözlerim dünyanı min defe öpmüş,
Çetinlik çekecek ezrail yeqin.
Gençlik toxumunu her yana sepmiş
Palıd ağacını mehv etmek çetin.
