Qorxmaram. Yola duwduk. Men onun nazik belinden berk-berk yapiwdim. Ay iwiginda onun qara qivrim saclarini nece oynatdigina tamawa edirdim. Men isterdim ki, bu yol uzansin , uzansin. Biz ebedi olaraq bele gedek... Lakin biz tezlikle , ay iwiginda gumuwu renge calan soyudlerin alti ile sessiz-semirsiz axaraq sanki qurbagalarin hay-kuyunu dinleyen arxa catib korpunu kecdik. Burdan o yan kend bawlayirdi. O , motosiklin suretini azaldaraq , geriye cevrilmeden soruwdu: - Kimin evine gedeceksiz? - Bilmirem , -deye teqsirkar ifade ile cavab verdim .- Men bura birinci defedi gelirem. O, elektrik fenerleri ile iwiqlanmiw kuceni ortasinda motosikli saxladi ve biz duwenden sonra: - Gorunur siz bura iw ucun gelmisiz? Men anlawilmaz qorxu icinde onun baxiwlarindan qacaraq: - Beli, medeniyyet evinde iwlemeye gelmiwem, deye cavab verdim. Lakin onun mene cox diqqetle nezer saldigini hiss ederek qeyri-ixtiyari bawimi qaldirdiqda: - Siz Nuriyye deyilsiz? - deye heyretle soruwdu. - Deyesen ozudur. - Bes niye bayaqdan taniwliq vermirdiz? Dinmedim. Aglayacagimdan qorxdugum ucun dinmedim. O, menim buza donmuw soyuq elimden tutub: - Bu ne qeribe tesadufdu, Nuriyye, - deye picildadi. - Siz hara, bura hara? Men onun ay iwiginda qara kolge ile hawiyelenmiw gozlerine baxaraq , elimi iri, cod ve gozel elinden cekmeden susurdum. - Siz meni yolda gorende tanidiz? " Beli " menasinda bawimi terpetdim. O, derinden nefes alaraq elimi buraxdi. - Yaaxwi, indi siz dincelmelisiz, - dedi. - Gedek. Biz yavaw addimlarla irelileyib, qalin bagla ehate olunmuw bir evin darvazasinda dayandiq. - Bura kolxoz sedrinin evidi, - deye o, astadan izah etdi. - Ozu de, arvadi da cox yaxwi adamlardi. Helelik ev-zad duzeldenecen burda qalarsiz. O, darvazani doydu. Evden kiwi sesi soruwdu: - Kimdi? - Menem, Neriman emi. Cox cekmedi ki, ayaq sesleri ewidildi. Sonra darvazanin balaca qapisi cirilti ile acildi.

<< 1 [2] 3 4 >>