QOCALMA ATA!!!

Bu gün hiss etdim, bu gerçeyi damarlarıma qeder bu gün duydum!
Her gün yanından yüz defe keçdiyim, her keçdiyimde diqqetle baxdığım resmi bu gün görürdüm sanki!
Atamla anamın, qucaqlarında menimle birlikde iyirmi yeddi il bundan qabaq xatirelere saldıqları bir resim! Resmi elime alıb salona doğru addımladım!
Atam nevesi ile, menim iki yaşlı oğlumla oynayırdı.
Bir resme, bir de atama baxdım. Aman Allahım! İki ayrı-ayrı insan idiler sanki!
Bir zamanlar qucağında oğlunu alıb bağrına basan atam, indi onu nevesi ile evez edib....
Yaxşı bes bundan iyirmi yeddi il sonra nece?! O zaman damı atam aynımda olacaq?! Yoxsa onda men onun yerine keçib öz nevemi qucağıma...
Al!!! Al bu da sene zamanın başqa bir oyunu! Her kesin gözleri önünde oynadığı, amma heç kesim ferqine varmadığı bir oyun!!! Gözümüzü açıb bu oyunun içinde olduğumuzu derk etdiyimizde çox gec olur! Gec olduğunu da anladığımızda ya ürek getmesinden öler, ya da qalan ömrümüzü ah vayla keçirerik ki, eger bunu vaxtında anlamadıysaq...
Üzüne diqqetle baxdım atamın!
Tüketmişdi, yormuşdu Atamı bu iyirmi yeddi il! Lenet olsun, Yoxsa atam qocalırmı?!
Qocalma ATA, Yalvarıram sene ata qocalma!
Onunla birlikde keçirdiyimiz her gün film kimi gelib keçdi beynimin derinliklerinden.
Elimden yapışıb yeridiyim günden taa bu güne kimi... mektebe aparardın, eynime paltar alardın, menasını hele indi bildiyim axmaq axmaq suallarıma bezmeden, yorulmadan, sebirle, hevesle cavab vererdin.
Ele geceleri olardı ki, eve gelmezdin... Anamdan soruşardım Atam niye hele gelmeyib deye.
- Işdedi oğlum, işleyir ki, sene istediyin o qırmızı velosipedi alsın - deyerdi anam.
Ata sen nece de fedakar insansan. Bu qeder gecelerini indi menim axmaq sandığım arzularım uğrunda feda etmisen! Ata sen nece de qehreman insansanmış, bu qeder vaxt heç yorulmadan, sineni qabağa verib hey işlemiş, çalışmısanmış!
Bağışla meni ATA! Bağışla meni, hele indi anlayır, indi başa düşürem.
Yuxusuz keçirdiyin gecelerin

[1] 2 >>