SSRİ - de olan dehşetli hadiselerden sadece bir qismi
1930-cu ilde Azerbaycanın Hadrut qesebesinde bir xestelik yayılmağa başladı. Bu xesteliyin ne olduğuna dair heç bir fikir yox idi. SSRİ hökumeti mikrobioloq Lev Zilberi Hadruta gönderdi. Professor çoxlu araşdırmadan sonra bu xesteliyin taun olduğu qenaetine geldi. Bu hadise SSRİ - de bir şok effekti yaratdı, qesebeni tamam qapadılar. Bu barede heç bir yerde heç ne danışmadılar. Tezlikle qesebede insanlar dehşetle ölmeye başladı. Yuxarıdan qerar geldi ki, bütün ölüleri bir yere yığıb yandırsınlar. Ele olurdu ki, bir ailenin bütün üzvünü yandırırdılar. Bu yandırma işi orda çalışanların heç de xoşuna gelmedi. Bundan narazılıq etmeye başladılar. Amma ve lakin bu yuxarıdan gelen qerar idi. Yandırılanların içinde qesebede derin hörmet qazanmış hekim Oleq Marlin de var idi. Cesedlerin üzerine benzin töküb yandırandan sonra hekimin sağ eli yuxarı qalmağa başladı. Ordakılar qışqırmağa başladılar. Ve qeyd etdiler ki, hekim de bu işde sanki ölümü ile etiraz edir. Amma hekim çoxdan ölmüşdü, bu sadece onun qol ezelesinin dartılmasına göre idi. Amma bunu ordakılara başa salmaq mümkün deyildi.
Özünü Hadrutdakı taunun yoxolmasına hesr eden professor Zilberi taunun şiddetli yayılan bir çağında- yanvar ayında NKVD nümayendeleri narahat etdi. Gece saat 3-de eve gelen NKVD nümayendeleri ona dehşetli bir xeber getirmişdiler. Bele ki, onlar hekime deyirdiler ki, şeherde xarici xüsusi xidmet orqanlarının nümayendeleri var. Yanmayan bezi cesedlerin üreyini götürübler. Bu xeberden dehşete gelen professor inanmaq bele istemirdi. Çünki, cesede toxunmaq ölüm demek idi. Belelikle qarlı ve soyuq bir yanvar gecesi onlar ölülerin basdırıldığı qebristanlığa geldiler. Qebirleri açıb gördüler ki, doğurdanda ölülerin üreyi yoxdu, götürülüb. Bu iş tamamile ağlasığmaz idi, hetta her şeyi bilen NKVD işçileri de baş aça bilmediler.
1960-cı ilde Professor Zilber ömrünün sonlarında xatirelerini yazmışdı. Bu hadisenin sebebini düz 30 il sonra açdı.

[1] 2 >>