-"Men boşanmaq isteyirem"-dedim.
Esebileşmedi, sözlerime cavab bele vermedi, yalnız
sebebini soruşdu. Bir cavab vere bilmedim ve buna
çox esebileşdi, elindeki çengel-bıçağı atdı mene,
qışqırdı ve adam olmadığımı söyledi. Bu axşam tek
söz danışmadıq ve yoldaşım bütün gece ağladı.
Başa düşürdüm, evliliyimiz nece olacağını
düşünürdü, amma men onu temin edecek bir şey
söyleye bilmeyecekdim...
Men başqa birine aşiq olmuşdum, yoldaşımı
sevmirem artıq. Bu vicdan ezabıyla bir evlilik
müqavilesi hazırladım, evi, avtomobili ve şirketin
30%-ni ona verecekdim. Müqavileye qısa bir
müddet baxdı ve cırdı. 10 il heyatımı paylaşdığım
bu qadın mene yad olmuşdu. Onun xerclediyi
zamana ve enerjiye,verdiyi emeye üzülürdüm,
amma geri addım ata bilmezdim. Ona çox aşiq
olmuşdum. Sonra yoldaşım hıçqıra-hıçqıra
ağlamağa başladı, bu menim gözlediyim bir
reaksiya idi, onun ağlaması meni xefifletdi. Bir
müddetdir ağlımdan keçirirdim boşanmanı, bu fikir
mende psixoloji problem halına gelmişdi ve indi bu
duyğunu daha da güclü hiss edirdim, bu doğru
qerar idi. Bir sonrakı axşam eve gec gelmişdim ve
yoldaşımı masada yazı yazarken gördüm. Çox
yuxum var idi ve axşam yemeyini yemeden
yatmağa getdim. Sevdiyim qadın ile keçirdiyim o
qeder saat meni yormuşdu. Bir ara oyandım ve
onu hele de yazı yazarken gördüm masada. Lakin
bu menim vecime deyildi ve başımı çevirib yatmağa
davam etdim. Ertesi seher mene şertlerini yazı
halında teqdim etdi. Menden heç bir şey istemirdi,
yalnız boşanmamızı elan etmek üçün 1 ay icaze
istedi ve bu zamanda normal bir aile kimi
davranmamızı istedi. Bunun sebebi oğlumuzun 1
ay sonra imtahanlarının olması ve bu dövrde ona
bele yük yüklememekdi, bu qebul olunan bir sebeb
idi. Bir şey daha vardı şertlerinin içinde, menden
evlilik gecesinde onu qapıdan içeriye nece
apardığımı xatırlamamı istedi ve 1 ay boyunca her
seher onu yataq otağından qapıya qeder aparmamı
istedi. Beyninin pozulduğunu düşündüm , amma
son günlerimizin yaxşı keçmesi

[1] 2 3 4 >>