Gözlerim yolunda qalıbdır yene,
Gelende yadımdan çıxıb getirmek.
Çünki ağlımı da itirmişem men,
Axı asan deyil insan itirmek..
Bu seher yuxudan çox tez oyandım,
Ümidle götürdüm telefonu men.
Yazdım ki, sabahın xeyir ezizim,
Görüş yerimize gele bilersen?
Çox keçdi, amma ki, cavab gelmedi.
Her keçen saniye çekirdim zülm.
Sene ne olubdur? Xestelenmisen?
Axı bu vaxtadek yatmazdın, gülüm.
Ya da ki telefon sönülü olub,
Mesaj yazdığımı bilmemisen sen.
Bu seher men ele davranırdım ki,
Sanki yaşayırsan, ölmemisen sen.
Qalxıb çay demledim telem-telesik,
Qonaq otağında süfre düzeltdim.
Aldım beyendiyin şirniyyatlardan,
Her şeyi ayrı bir hevesle etdim.
Gül satan qadının güldürdüm üzün,
Aldım elindeki ter çiçekleri.
Eynimi deyişdim, üzümü qırxdım,
Qovdum divardakı hörümçekleri.
Ancaq ki, heç yerin tozun silmedim,
Çünki saxlayıram ellerinden iz.
Ne olar, yanında yer sal menimçün,
Yeqin ki tezlikle ölecem sensiz...
