Çox acınacaqlı veziyyetdi. Sözlerle izah edilmesi çetin bir veziyyet. Aylardır ağlayıb göz yaşı tökdüyün, üsyan etdiyin sevgiden günün birinde soyuduğunun ferqine varırsan. Artıq onun sene aid olmaması gerçeyi seni üzmür, öyreşdiyinden mi yoxsa daha sevmediyinden mi? Bilmirsen. Saatlarla düşünüb göz yaşı tökdüyün varlığı senle olmayan insana, artıq ağlaya bilmirsen. Göz yaşın bitdiyinden mi yoxsa artıq sevmediyinden mi? Bilmirsen. Cavabını bilmediyin bu sual eslinde sene vaxtiken aldığın yaralardan da böyük ezab verir. Artıq o yaralar o qeder doğma gelir ki sene, getdikce sağalmasının ferqine varmaq bir başqa incidir içini. Artıq içinde ölmek üzre olan ümidlerin feryadlarını duymağa başlayırsan. Qarşılığı olmayan bir sevginin bir gün biteceyi reallığını qebul etmek istemirsen. “razıyam ömrümün sonuna kimi qoy çekim bu zilleti amma bitmesin bu içimdeki lenete gelmiş sevgi” deyirsen. En acınacaqlısı ise bilirsen nedi dost, “Bütün yaşadığım onca zülm, axıtdığım göz yaşı, tüketdiyim zaman buna göre idi mi?” sualı, bıcaq kimi direner xirtdeyine, keser nefesini. Bilmirem başa sala bildim ya yox.
