- Yolun bu qeder uzaq olduğunu bilmirdim..
- Yaxşı görek, o qeder de uzaq deyil. Yoxsa qorxursan?
- Qorxmaqlıq deyil sadece.. Eve çox gec qalsam narahat olarlar, xeber vermemişdim, sabah çox esebi halda olduğum üçün qefleten qerar deyişdirmişd..
- Yeni demek isteyirsen ki, söz verdin deye indi menle gedirsen? Yaxşı, onda qayıdanq geriye, bele heç bir menası olmaz!
- Yox, yox, ele demek istemedim, sen mene baxma, sadece.. He, deyirdin burada sendviçler dadlı olur he?
Adrian Mariyanın sözlerinden biraz incimiş kimi olsa da söhbeti deyişmesini xoş niyyetine saydı ve ona uydu.
- He! Hem de nece, birazdan özün göreceksen!
Mariya zoraki gülümsedi, yol uzandıqca uzanırdı. Mariyanın qelbindeki şübhe ve narahatlıq semanı örten qara buludlar kimi her saniye artırdı.. Bir terefden ailesinden xebersiz hele cemi iki gündür tanıdığı biri ile heç tanımadığı yere getmesi, diger terefden sabah Edvardın avtomobildeyken dedikleri onun fikirlerini içinden çıxılmaz derecede qarışıq edirdi..Mariya Adrianın çox da yeni ve bahalı olmayan avtomobilinde sesini artırıb böyük zövqle dinlediyi mahnıya çox da ehemiyyet vermeden qolunu oturacağı terefdeki şüşeye dayaq edib başını eline söykemişdi..
- He, budur, biz çatdıq!
- Adrian? Axı bura kafeye benzemir?!
- çünki kafe deyil, yeni tam olaraq kafe deyil. Bura bizim evimizdir, amma arada evlere sifarişle yemekler hazırlayıb gönderirik.
- Niye bunu mene dememisen?! Bilseydim!
- Ne? Bilseydin ne? Gelmezdin? Burda pis ne var axı?
- Yene de mene demeli idin?
- Mariya, menden qorxmağına sebeb yoxdur. Başa düşürem, o zengin erköyünün dedikleri fikirlerini qarışdırıb amma men buyam! Gördüyünden ibaret, ne biraz artıq ne biraz eskik.. İndi isteyirsen gel seni evinize aparım. Men sadece xoş vaxt keçirmeyin üçün seni öz evimize devet etdim. Bağışla ki, bu detayı ağlımdan qaçırmışam amma bunda heç bir riya ve pis fikir yox idi. Ne etmek olar, eybi yox, gel qayıdaq..
Mariya diqqetle onu dinledi. Üreyinde gah ona inandı gah şübhe duydu.

[1] 2 3 ... 5 >>