Qiyamet gününedek ruh ruhlar aleminde öz heyatını davam etdirir

Bizleri ehate eden alem iki hisseden ibaretdir. Biri - tebiet alemidir. Planetler, dağlar, bitkiler, heyvanlar, bütün maddi varlıqlar bu aleme aiddir. Diger alem ise fövqeltebii alemdir. Qeyb alemine aid varlıqlar, o cümleden de melekler bu sırada yer alır. İnsan - bu iki alemi özünde cemleşdiren unikal bir varlıqdır. Allah insanı bir terefden maddi alemden xelq edib, diger terefdense öz ruhundan üfürerek ona ruh emr edib.

Ölüm
Allah ana betninde rüşeyme ruh verib onu insan edir. Lakin bir gün dünyaya göz açan kimse, bir gün de bu fani dünya ile vidalaşır: «Harada olursunuz-olun, hetta uca qalalar içerisinde olsanız bele, ölüm sizi haqlayacaq». («Nisa» suresi, aye 78). Ölümüyle insanın ruhu onun bedeni ile elaqesini kesir, amma yox olmur! İnsan, sadece, bu dünyadan o biri dünyaya köçür. Qarşıda ise onu axiret heyatı gözleyir. Qiyamet gününde kimisi ebedi seadete - Cennete, kimisi ise ebedi bedbextliye - Cehenneme vesiqe alır…

Torpağa tapşırılandan sonrakı heyat
İnsanın fiziki cesedi yere tapşırılır ve bir müddet sonra çürüyüb torpağa qarışır. Lakin ruh yox olmur ve ruhlar alemine qovuşur. Hemin ruhlar dünyası Berzex adlanır. Qiyamet gününedek de ruh hemin ruhlar aleminde öz heyatını davam etdirir. Öz dünyadakı cismi ile elaqesi kesilse de, berzexdeki ruhların bu dünya ile elaqeleri tam kesilmir. Onlar hetta bezen insanlarla temasa da girir…

Meni men eden ruhdur!
Bu dünyada insanın heyat sürmesi fiziki bedene malik olmasıyla şertlenir. Amma insanı İNSAN eden ilk növbede RUHdur! İnsanın bütün fealiyyetleri mehz ruhdan ireli gelir. İnsanın bedeni sanki bir maşın, ruhu ise sükan arxasında oturan sürücüdür. Sürücü sükanı hara fırlatsa, maşın da o istiqamete yönelecekdir. Her birimiz üçün bir «MEN» anlayışı var. Oturanda da, duranda da, yol gedende de, hetta yuxu görende de hemin «MEN»i duyuruq, yaşadırıq. MENimizi MEN edense mehz bizim RUHumuzdur!

Vesvese ve ruhun cavabı…
Şeytan da mehz

[1] 2 3 ... 5 >>