Ele insanlar olur ki,sevgili desen deyil,dost desen heç deyil..(dost olmasını istemezsen)..sevmirsen eslinde..qeribe bir doğmalıq..o yazmasa ehvalın pozulur..çox tez tez de yaza bilmirsen bezmesin deye.. amma dayana da bilmirsen..darıxırsan..hetta qısqanırsan da..bilirsen ki,heyatından çıxsa kederleneceksen..amma heyatına başqa biri girse danışa bilmirsen..yaza bilmirsen..öz özüne. inciyirsen..qeribedir..günahlandırırsan..hirslenirsen..sene xeyanet edirmiş kimi çıxırsan özünden..sonra "sene ne olub?!" deyirsen özüne..biraz sakitleşib düşünürsen ki,o bele soyuq reftara layiq deyil..her şeyi düzeltmeye çalışırsan..gülüşlerle dolu mesajlar başlayır yazılmağa..üzünde bir damcı da tebessüm olmur o anlarda..amma bilirsen ki,o,senin yazdığını görüb nece sevinib..bilirsen ki,sene nece hörmet edir,nece ezizsen..belke de,o da sene qarşı eyni sevgini besleyir..insanlıq sevgisini,dostluğu,menimseme hissini..münasibetlerin yüzlerle növü var bu heyatda..sevgili olmaq,dost olmaq,ana övlad olmaq,bacı qardaş olmaq,iş yoldaşı ve ya sinif yoldaşı..bir de bele arada qalan münasibetler..hansı ki,bilinmezlik hissi yeyib bitirir insanı..adını qoya bilmediyin hissler..insanı zaman zaman sevindiren..zaman zaman güclü eden..zaman zaman öldüren hissler..
