Ağır-ağır öler verdişinin kölesi
olanlar, her gün eyni yoldan
gedenler, gezmeyinin formasını
heç deyişdirmeyenler,
geyimlerinin rengini
deyişdirmeye cüret etmeyenler,
tanımadıqlarıyla danışmayanlar.
Ağır-ağır öler ehtirasdan ve
duyğulanımdan qaçanlar, ağın
üzerinde qaranı seçenler, gözleri
işıldadan, esnemeyi tebessüme
çeviren ve yanlışlıqla
emosiyaların qarşısında
ovundurulmuş üreyi dup-dup
atdıran bir deste duyğunun
yerine “i” herflerinin üzerine
nöqte qoymağı üstün tutanlar.
Ağır-ağır öler işlerinde ve
sevgilerinde uğursuz olub,
veziyyeti tersine çevirmeyenler,
bir xülyanı reallaşdırmaq üçün
qetilik yerine tereddüd
göstermeyenler, heyatlarında bir
defe de olsun mentiqli bir öyüde
qulaq asmayanlar.
Ağır-ağır öler sefere
çıxmayanlar, oxumayanlar,
musiqi dinlemeyenler, üreyinde
incelikden eser olmayanlar.
Ağır-ağır öler hörmetlerini
yavaş-yavaş yox edenler,
yardıma ehtiyac duymayanlar,
şanssız olduqlarından ve aramsız
yağan yağışdan bütün heyatları
boyu şikayetlenenler, bir işe
başlamadan vaz keçenler,
bilmedikleri şeyler haqqında heç
ne soruşmayanlar, bildikleri
şeyler haqqındakı suallara cavab
vermeyenler.
Sınayaq ve qaçaq kiçik dozadakı
ölümlerden, hemişe xatırlayaq:
yaşamaq nefes alıb vermekden
daha böyük bir sey teleb edir.
Yalnız coşqulu bir sebir çatdırar
bizi möhteşem bir xoşbextliyin
qapısına.
Vüqar Qurdqanlı
