Bir gün bir qız gördüm parkda .Otracaqda tek eyleşib denize baxırdı . Gözlerinde keder vardiı. Sanki kimise gözlüyürmüş kimi gözlerini denizden çekmirdi.Yaxınlaşdım^
- Salam
- Salam
- Yanınızda eyleşsem narahat etmerem sizi ?
- Mene göre narahat olma , narahat etmirsen
- Olar bir söz soruşum ? Söz verirem get dediyiniz anda çıxıb gedecem
- Buyur
- Gözlerinizde keder gördüm yeqin ki bunun bir sebebi var . Demek istemersiz ?
- Istemirem öz derdimle sizide derde salım
- Yox . Belkede öz derdimi unutmuş olaram
Üzünü denize teref tutub dedi :
- Men anamın üzünü görmemişem , hele çox balacaydım anam rehmete gedende . Ne bacım var nedeqardaşım .Tek atam böyüdüb meni , imkanımız yaxşı olub .Nişanlamışdı atam meni Nişanlım ,refiqelerim var idi . Ama bir gün .............
Susdu bir anlığa , gözleri doldu , ezab çekdiyini hiss etdim . Peşman oldum soruşduğuma göre - ama düşünürdüm ki derdini söylese bu qeder fikirli ve derdli olmaz .
Davam etdi söhbetine :

- Ama bir gün atam meni yanına çağırdı ( ad günüm idi ) - tebrik edib dedi :
- Gedek sene istediyin hediyyeni alacam .Refiqelerinide, nişanlınıda axşam ad gününe çağırarsan .
Hediyyeni alıb eve qayıdan zaman maşin qezası baş verdi atamıda itirdim ...
Göz yaşını saxlaya bilmirdi . O ağladıqca , o danışdıqca parçalanırdı üreyim.
- Atamı itirdikden sonra tek qaldım . Heç kim mene yaxın durmadı .Emim atamnan qalan evi , maşını , herşeyi elimnen alıb meni küçeye atdı . Nişanlımda nişani qaytardı ,refiqelerimde mennen uzaqlaşdılar.
- Axı niye ?
- Çünki qezadan sonra ayağımın biri şikest oldu . Üzümü kime tutdumsa
- menim şikeste baxmağa halım yoxdu - dedi .
Hemde daha ne atam nede atamın var -dövleti vardı .

Danışdıqca göz yaşları yanağınnan süzülürdü . Elinde berk-berk tutub saxladığı nese birşey var idi . Bir anlığa susmuşduq ikimizde .O mesum üzü gördükce üreyim parçalanırdı . Dolmuşdu gözlerim ancaq özümü saxlamışdim . Elimi uzadıb dedim:
- O elindeki nedir ele baxmaq olar ?
Elini qırağa çekib

[1] 2 3 >>