Neçe gündür o uşaq ağlımdan çıxmır. Şekilleri qabağıma töküb baxdım... Lap diqqetle baxdım. Üzunden mesumluq yağır. Saf, olduqca saf ve hayatın ona hazırladığı facieden xebersiz...

Atası bilmirem hansı sebebden bacısını, qardaşını, anasını ve onu qoyub getmişdi. Herden eşidirdim ki, çox ehtiyacları var. Anası rayonun 3 saylı mektebinde müellime idi. Hamı yaxşı insan deyirdi o xanıma. Özü ise bizim mektebde oxuyurdu. Zerdab rayon bir saylı orta mektebinde. Bacımın sinif yoldaşı idi. Deqiq yadımda deyil, deyesen, bacım beşinci sinfde oxuyanda gelmişdi bizim mektebe. Men onda ail mektebin qebul imtahamlarına hazırlaşırdım. Bacımgilin sinfinde yeni olduğu üçün evimizde o uşaqdan tez-tez danışırdılar. Heyatlarını bilenden sonra üreyim ağrıyırdı ona...

Sonra hamının başı öz işine qarışdı. Bir de eşitdim ki, o, Rusiyaya gedib. Uzun müddet işleyib orda ailesini dolandırmaq üçün. Sonra yene rayona dönüb, dediler. Ve bu dönüşünden sonra çıxıb gedib evden. Suriyaya yollanıb, vehabilere qoşulubmuş. Bu günlerde ise ölüm xeberi geldi.... Bilirsiz kimi deyirem? Ramizi...

O Ramizi ki, bir neçe gün önce İŞID qruplaşmasının üzvü kimi döyüşlerde öldürüldüyü bildirildi. Ve bir de onu dediler ki, Ramiz qerib ellerde, yad, qanlı torpaqlarda, Suriyada defn olunub. Anasına, ailesine ve bir körpesine de öldüyünü tesdiq eden şekiller gönderibler. Ondan qalan bu şekiller oldu. Bir de ailesine vurduğu damğa qaldı Ramizin özünden sonra...

İndi soruşanda ki, Ramizgilin evi hansıdır? Rayon adamlarının çoxu deyir ki, hansı Ramizi deyirsen, vehabi Ramizi?.. Adam bilmir neynesin. Bir az fikirleşib ifade formasını deyişirsen. “Suriyada öldürülen oğlanı deyirem, o Ramizi”. Ağır yükdü, ağır damğadı. Allah ailesine sebr versin o uşağın. O menim yadımda ele o uşaqdı, mesum, saf ve korlanmamış...

Amma...emması budur ki, ölen artıq ölüb. Qalanlara elac qılmaq lazım...

Qalanlardan söz düşmüşken gözümle gördüyüm daha bir olay. Yaxın bir adamın qonağı idim. Qonşuda yas düşmüşdü. Öleni

[1] 2 3 ... 5 >>